zondag 25 november 2012

WIFI IN HUIZE KIM

Het is echt niet zo dat ik van de oude stempel ben. Of dat het in het gehucht waar ik woon gewoon nog niet bestond. Want dat is beide namelijk niet zo. Integendeel zelfs. Maar toch is het pas sinds vandaag dat ik wifi heb.

Schandalig he?

Ach. Ik ben niet zo veel thuis. En met een kabeltje vanuit de modem die tot vanmiddag achter mijn bank stond werkte internet prima via de laptop. Links naast me de laptop, recht voor me de tv. Voetjes op tafel, reep chocola erbij. Niets meer aan doen.

En het internet op de telefoon? Dat gebruikte ik gewoon bijna niet als ik thuis was. Af en toe whatsappen ging nog wel, maar Facebook laden of een bestand versturen... Uren, soms dagen verstreken voordat ik iets gedaan kreeg, als ik niet in tussentijd al hartstikke chagrijnig was en de hele bedoening maar annuleerde.

Maar nu. Nu heb ik wifi. Mijn moeder belde een paar weken geleden met Ziggo. Want zij wilde graag wifi in huis omdat ze anders niets aan haar iPad had (jaja, mijn moeder heeft een iPad, waar gaat het héén!). Zo'n wifi-modem, dat kon zo geregeld worden, zei de persoon aan de andere kant van de lijn. Gratis en voor niets. Of ze er dan niet meteen eentje voor haar dochter konden regelen, vroeg mijn moeder. En ook dat was zo gepiept.

Vrijdag kwam mijn buurman hem brengen. Want ik was natuurlijk weer niet thuis toen hij bezorgd werd. Maar tijd om ermee aan de slag te gaan? Ho maar. Pas vandaag was ik lekker een hele dag thuis. En nog stond het doosje ongeopend op tafel toen mijn broer en zijn vriendin tegen vijven langskwamen om te eten.

Hij zou het wel even in orde maken, zie broerlief. Voor de installatie van zijn eigen wifi-modem had hij iemand gevraagd, maar bij mij zou hij het zelf wel kunnen. Ik besloot dat ik het prima vond. En dus ging hij, terwijl ik de potten pannen uit de keukenkasten haalde, aan de slag met mijn pc. Mijn woonkamertje zag eruit als een slagveld doordat de vloer bezaaid was met kabels die al jaren achter mijn bank verscholen waren en nu niet meer nodig waren en toen ik hem vroeg of het lukte hoorde ik niets meer dan een 'Grrrrr'. Tijd om te eten was er nog net, maar hij moest en zou het voor elkaar krijgen.

En het lukte. De modem deed het uiteindelijk en een telefoontje naar Ziggo zorgde ervoor dat eindelijk een wifi-netwerk in mijn stulpje geïnstalleerd werd. Of hij het netwerkje niet naar mijn achternaam wilde noemen, vroeg ik broer, omdat ik dat zo afgezaagd vind. Hoe ik het dan wel wilde noemen, wist ik niet. KimAnnemarie was het eerste dat in mij opkwam, maar broer had al een ander idee. Zonder met mij te overleggen had hij een naam bedacht en al ingevoerd. Welke naam? Kimmie. Waarom? Gewoon omdat het kan, zullen we maar zeggen.

Afijn. Het is 2012. Bijna 2013. En ik heb wifi. Kimmie heeft wifi. Finally. Por fin! Holladiejeee!!

dinsdag 6 november 2012

EEN RAAR VERZOEK

Er gebeuren soms rare dingen op mijn werk.


Gister kwam er een klant de bankhal binnenlopen. Een jongen van 32. Hij had een overboeking gedaan naar iemand van wie hij iets had gekocht via Marktplaats en dit was per ongeluk twee keer gebeurd. Hoe hij nou het geld terug kon krijgen, vroeg hij. Want uiteraard mailde de ontvangende partij hem niet terug. Die zestig euro had hij mooi in de pocket. Ik zag in ons systeem dat hij er al eens eerder over gebeld had en dat we zijn 'case' al in behandeling hadden.

Dus dat was dat. Dacht ik. Ware het niet dat er nog een vervolg kwam. De jongen stond op het punt om weg te gaan, toen hij opeens aarzelde en me aankeek.

"Mag ik jou misschien nog een hele rare vraag stellen?" vroeg hij plots.
Ik keek hem aan.
"Natuurlijk mag dat," antwoordde ik, nieuwsgierig naar wat er zou komen.
"Ik ben bezig met een cursus fotografie," vervolgde hij, "en ik moet een foto maken van iemand die met een telefoon bezig is."
Ik keek hem aan, nog niet helemaal realiserend welke kant hij op wilde.
"Mag ik een foto van jou maken?" vroeg hij opeens.
Ik voelde me blozen. Stom he? Zo midden in de bankhal. Tja, dat verwácht je gewoon niet.
Ik stamelde even, terwijl hij een formulier met zijn opdracht tevoorschijn toverde uit zijn tas.
"Heb je dan nu je camera bij je?" vroeg ik.
Hij knikte, terwijl hij me het papier overhandigde.
Ik las het. En er stond dat hij zomaar iemand 'met een goede uitstraling' zou moeten aanspreken. De foto die hij zou maken zou later die avond gebruikt worden tijdens de les.

Ik vroeg aan mijn collega wat zij zou doen, nadat ik hem had gezegd dat ik het eerst even wilde overleggen. Dat je nooit zeker weet waar hij de foto voor zou gebruiken, zei ze. Dat het toch wel riskant is. Dat je niet hier in de bank kan gaan zitten "poseren", terwijl onze manager notabene in een overleg zat in het kamertje naast ons. Ze zal maar net de kamer uitkomen, terwijl de jongen op het punt staat een foto van me te maken.
Nee, dat kon niet.
En ik was het met haar eens.
Ik liep naar de jongen om hem teleur te stellen. En ook om mezelf teleur te stellen, want ik had het bést leuk gevonden.
"Als ik je op straat was tegengekomen had ik het sowieso gedaan," zei ik, "maar er lopen vast genoeg mensen hier in het centrum rond van wie je een foto kan maken."
Hij baalde.
"En als ik niemand kan vinden," zei hij, "dan kom ik gewoon terug. En loop ik persoonlijk naar de manager en zorg ik gewoon dat ik die foto van je maken kan!"
Ik lachte.
"Goed," zei ik, "heel veel succes!"
"Dank je. En tot straks!" zei hij resoluut, terwijl hij zijn tas weer over zijn schouder sloeg.


Maar helaas heb ik hem niet meer gezien...

vrijdag 2 november 2012

WERKEN, ETEN, SLAPEN

Een tijdje niet geblogd, want ook een tijdje niet zo veel meegemaakt. Behalve werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen, werken, eten, slapen...

Zzzzzz...