zaterdag 2 maart 2013

HOE IK DE WINTER DOORKWAM

Nee, nee, nee, de winter is inderdaad nog niet helemaal voorbij.


Maar het ergste hebben we gehad! Althans, daar ga ik maar vanuit. En hoe ik die 'erge' maanden door ben gekomen? Heel simpel. Nee, geen verre reis naar een tropisch oord ergens in het verre Azië of de Caribbean dit jaar. Maar gewoon in Denekamp. En in Nijverdal en omstreken. Waar ik werk.

Hoe?

Nou. Men neme een broertje (en schoonzusje, maar omdat het zo langdradig wordt om dat telkens te benoemen, noem ik ze bij deze gewoon 'broertje') dat half oktober een huis uit 1963 koopt. En niet zomaar een huis. Nee, een huis dat volledig gestript en opnieuw mooi gemaakt moet worden. Daarnaast neemt men een baan bij de Rabobank en vraagt men of men wat extra uren kan werken, die later in het jaar weer opgenomen kunnen worden (want ja, volgend jaar gaan we echt wel weer naar de tropen).

Echt. Veel meer dan dat is er niet nodig. Winter is zó voorbij.

Elke dag werken. Verdeeld over de zeven kantoren in ons werkgebied. De ene dag op het ene kantoor en de andere dag weer op het andere. Soms, midden op de dag ook nog even van kantoor naar kantoor. Dan in Markelo, dan in Holten, dan in Nijverdal en dan weer in Hellendoorn. Uit werk thuis wat eten. Dan het jasje en de hakjes uit en inruilen voor een versleten spijkerbroek vol gaten en een ouwe trui. Tot een uur of tien/half elf aan de klus. En ook op zaterdag. Soms al vroeg in de ochtend, soms wat later op de middag. Om dan tegen zessen thuis te komen, te douchen en om zeven uur in vol ornaat in pyjama op de bank te ploffen. Op zaterdag ja. Schilderen, sauzen, lakken, af en toe wat dingen afbreken en vervolgens weer opbouwen. En vooral, dingen mooi maken. Ik hou van dingen mooi maken.

Eén weekend ben ik vrij geweest. En tussendoor ook nog een briljant zaterdagje carnaval. Maar verder was het bikkelen en nog eens bikkelen. Maar het was het waard. Want die extra opgebouwde uren zorgen ervoor dat ik later meer vrij kan nemen en het huis van broertje... Een pláátje!

En nu? Lente. Ik voel hem al. Hij hangt in de lucht. Ergens tussen de vrieskou van de afgelopen tijd en de hittegolf die we in juli nog tegoed hebben voel ik hem opkomen. De zon doet zijn uiterste best om door de wolken heen te komen en ik heb zo'n gevoel dat het hem de aankomende week gaat lukken. En hij een beetje warmte over ons land zal stralen. Goh, ik krijg spontaan zin om mijn witte broek weer uit de kast te trekken.

Voelen jullie hem ook?