Het is winter. Het is niet eens koud, maar het stormt. En het regent. Het is guur. Het is binnen-blijf-weer. Dus wat dat betreft komt het misschien wel goed uit dat ik nog steeds geen nieuwe werkopdracht heb. Het gevolg is echter dat ik thuis zit. Hele dagen. Thuis. Alleen. De deur uitgaan is geen optie. Want het waait te hard of het regent te hard. En bovendien zou ik dan geld uitgeven. En dat wilde ik deze maand eens even ietsje minder gaan doen. Niet veel spannends in mijn leventje dus.
Winter is sowieso niet mijn favoriete seizoen. Ik merk ieder jaar, sinds ik terug ben in Nederland, dat ik met weemoed afscheid neem van de zomer, zodra het kouder wordt. Gek, want ik was op Curaçao en in Argentinië juist die hitte zo beu. Ik vind het verschrikkelijk dat ik niet even lekker de deur open kan zetten en naar buiten kan lopen. Dat ik niet even met mijn gezicht een paar zonnestraaltjes kan meepikken. Dat ik niet zomaar even de fiets kan pakken, zonder omver gewaaid te worden of uit te glijden (zal die voorspelde ijsrotzooi nog komen deze winter of niet?). Dat ik niet naar buiten kan, zonder eerst een jas aan te trekken en een sjaal om te doen, tenzij ik het leuk zou vinden om snipverkouden te worden (wat ik overigens ook ben, omdat ik het vaak vertik om een jas aan te trekken. Veel te veel werk!)
De winter komt met zóveel ongemakken, dat ik merk dat ik mijn leven gewoon een beetje on hold zet. Het begint al in november, maar omdat de feestdagen dan in het verschiet zijn, is het nog leuk. De donkere dagen voor kerst zijn gezellig. Kaarsjes aan, verwarming aan, dekentje over, niets meer aan doen. Maar dan komt januari. En zou je denken dat de donkere dagen voorbij zijn. Dat een nieuw jaar is begonnen en de donkere periode geweest is en het weer licht wordt. Maar de deceptie is ieder jaar weer enorm als ik merk dat 1 januari exact zo'n dag als 31 december is en dat het dan nóg twee maanden duurt voordat het allemaal weer een beetje opklaart.
Goed. Geen wintermens dus. Geen nieuws of leuke dingen meegemaakt. Nog geen spannende verhalen of anekdotes in 2012. En dus gaan we voor de laatste leuke anekdote nog even terug naar 2011. Naar kerst 2011 welteverstaan. Komt ie!
Met kerst is het altijd feest in mijn dorp. Alleen al voor de feesten zou ik hier blijven wonen, of er in ieder geval voor terugkomen. Ik weet zeker dat het eerste kerstdag nergens zo gezellig is als in Denekamp. Dat moet ook de broer van mijn goede vriendin M gedacht hebben. Hij woont niet in Denekamp, zij wel. Hij verveelde zich en dus haalde zij hem over om mee te gaan feesten in ons dorp. En zo geschiedde.
Ongeveer op de helft van de avond vroeg hij zich af hoe hij thuis zou moeten komen. M zei tegen hem dat hij wel bij haar en haar vriend kon blijven slapen. Echter had ze geen logeerbed, waardoor hij op de bank zou moeten slapen. Hij baalde en maakte duidelijk dat hij dat niet wilde. Hij zou wel een taxi nemen naar zijn woonplaats. Ik hoorde het gesprek en bedacht me dat ik in mijn 'waskamertje' een bed had staan. Opgemaakt en wel. En dus zei ik tegen hem dat hij best bij mij kon slapen. In het logeerbed. En zo geschiedde.
De volgende dag moest ik werken. Bij vriend M, die een horecazaak heeft. Dat was wel even pittig na het feest en het kleine beetje slaap dat het met zich mee had gebracht, maar het was ook erg leuk en gezellig. Ik vertelde M dat J bij mij was blijven slapen. Hij keek me aan en zijn ogen werden groot, want hij dacht natuurlijk dat ik slapen tussen aanhalingstekens bedoelde. Ik begon te lachen en legde hem uit dat J keurig in het logeerbed had geslapen. M fronste zijn wenkbrauwen en er verscheen een ondeugend lachje op zijn gezicht.
"Ik had ook wel bij jou willen logeren," zei hij, "maar dan was ik niet in het logeerbed gaan liggen!"
Geen opmerkingen :
Een reactie posten