EEN ZOMER VOORBIJ

Jaaaaa! Daar ben ik weer! Dat is even geleden! Een keer knipperen met je ogen en floeps! September is weg. Ik was even ondergedompeld en overrompeld. Waar de zomer is gebleven? Hoe het herfst werd? Ik heb het niet helemaal meegekregen. Het is allemaal een beetje langs me heen gegaan.

Soms heb je dat. Van die periodes waarin je je bewustzijn kwijtgeraakt lijkt te zijn. Dat er van alles gebeurt, maar dat je van dat alles niets mee krijgt. 's Ochtends bij het opstaan gaat de automatische piloot aan en pas ver na middernacht krijg je hem na veel pijn en moeite weer uit. Dat kun je een paar weken volhouden, maar natuurlijk niet te lang. Het leven is er niet voor bedoeld om het niet te leven. En doorgaans ben ik daar toch best goed in, in leven.

Hoe dat dan zo kwam? Dat weet ik zelf eigenlijk ook niet. Maar terugdenkend aan de afgelopen periode denk ik aan de zomer. Want voor mijn gevoel was het dat gisteren nog. Naar het strand - Katwijk, Zandvoort en Scheveningen -, naar Amsterdam, Rotterdam, naar Luxemburg, dagjes fietsen. Naar Brugge en Gent. Naar Fields of Joy en tussen alle uitjes gewoon aan het werk. Als ik naar buiten kijk, lijkt het ook nog zomer. De zon schijnt, het is warm. De achterdeur staat open, de barbecue kan zelfs wel aan. Maar dat is het niet. Niet meer. Het is herfst.

In tussentijd, terwijl ik nog een kop thee inschenk en een stuk gevulde speculaas aansnijd, waan ik me nog weer even terug naar twee, drie maanden geleden. Toen het nog zomer was. Terug naar toen. De zomer voorbij.

ZWOELE ZOMERAVOND

Zo´n zwoele zomeravond.

Is dit niet een avond waar we in de winter zo naar verlangen? Terwijl we dan door het raam naar buiten kijken en sombere, grijze lucht zien, misschien wel een witte tuin of balkon zien of zelfs verdorde en verwaarloosde planten zien? Is het juist niet dan dat we verlangen naar de zomer? Naar bloeiers en zon?

Juist.

En nu is het zomer. Summer like never before in good old Holland. Midden in een hittegolf. Middernacht. Het is inmiddels pikkedonker. Mij maak je niet gek. Een hittegolf? Járen woonde ik op Curaçao. En ik herinner me nog de tijd dat ik vijf maanden in de jungle van Argentinië was en ik op de thermometer van een taxi waar ik toen in zat constateerde dat het 'maar' 34 graden was. Maar 34 graden. Pas nadat ik het hardop gezegd had, realiseerde ik me pas wat ik gezegd had.

Maar nu is het daadwerkelijk weer zo ver. Het is de komende dagen overdag daadwerkelijk 34 graden. En hier in het oosten, ver van de kust, zowaar nog warmer. Zon, warmte, hitte. Airco op kantoor. Zoals het hoort. Die warmte. Soms hou ik ervan, soms vind ik het vreselijk. De zon op mijn hoofd maakt me gek, op Curaçao zat ik vaker in de airco dan dat ik op het strand lag. Maar als het dan zo 'occasionally' voorbij komt, die warmte. Dan teken ik ervoor. Hoe fijn!

Ik ben in mijn nopjes. Het is momenteel middernacht en ik weiger naar bed te gaan. Hoewel ik over exact acht uur achter mijn bureau dien te zitten en ik dus nu al weet dat ik niet aan mijn volledige nachtrust kom, blijf ik mooi zitten. In het donker. Met een glas wijn. Witte wijn uit Mendoza, uit jawel, Argentinië. De kerkklok van de katholieke kerk van Denekamp luidt 12 uur.

En ik? Ik blijf nog mooi even zitten.

ZOMER(S)DAGJE!

Het is nog geen twee weken geleden dat ik in bikini in het zonnetje zat.

In Torremolinos. In Zuid-Spanje. De laatste dag van mijn Andalusië-rondreis. Ik wilde eigenlijk de laatste nacht weer in Málaga doorbrengen (net zoals de eerste twee nachten), maar daar zat alles vol. Pasen stond voor de deur. Of het was heel duur. Of ik moest op een slaapzaal in een hostel dat nog wel betaalbaar was. Dat wilde ik niet. Dus ik zocht een hotel in de buurt van het vliegveld. En toen kwam ik in Torremolinos uit. Ook goed, vond ik. Als ik maar kon slapen.

Ik boekte het hostel, niet verwacht dat het veel bijzonders zou zijn. Maar dat was het wel. Een huis. Met een tuin. Met een hele mooi Mediterraanse tuin. Mijn kamer was nog niet klaar toen ik aankwam, maar dat vond ik allerminst erg. Ik plofte in de loungeset in de tuin en heb heerlijk een klein uurtje zitten lezen. In de prachtige tuin. Met een grote boom, veel groen en een prachtige geranium (mijn guilty pleasure, geraniums). Het hostel heette zelfs Los Geranios. Dat ik op mijn allerlaatste dag nog op zo'n mooie plek terecht zou komen.

Na het inchecken ging ik op pad. Naar het centrum en ik wilde naar het strand. Maar ik vond geen parkeerplek en was het al snel zat. Ik reed terug naar de prachtige tuin en plantte mezelf voor mijn kamertje in een stoel. In mijn bikini met het boek waar ik al dagen in las. In de zon. Factor dertig op mijn huid. Zitten. In de tuin, bestraat met beton vol met scheuren (eigenlijk best mooi!) en omringd met geraniums. Het was 22 graden. Heerlijk!

Vandaag was het weer 22 graden. Gewoon in Denekamp! En omdat een collega verlaat Pasen vierde dit weekend en ik afgelopen maandag voor haar gewerkt heb, was ik vandaag de hele dag vrij. De hele dag. Vrij! In de warmte en de heerlijke zon!

Ik ging naar mijn broer. En zat heerlijk in de tuin, samen met Lise, mijn nichtje dat inmiddels al zeven maanden is. We dronken een biertje in het zonnetje, aten een broodje, gaven Lise een fruithapje en wat melk. Zo fijn! Daarna naar mijn vriendin M. We zaten in haar tuin, in de zon en gingen even op de fiets met haar dochtertje. Heerlijk!

De eerste zomerse dag van 2015 is een feit. Mensen op straat. Tulpen in bloei. Overal bloesems. En dan die magnolia's overal. Zo mooi! De mooie tijd komt er weer aan. Ik word er blij van!

ZOMER 2012

De laatste keer dat ik blogde moest ie nog begínnen en nu is ie alweer voorbij. De zomer. And it was one hell of a summer. 

Ik ging naar een gaaf concert van Pearl Jam in de net geopende Ziggo Dome eind juni (en bij het schrijven van dit stukje kan ik niet geloven dat dat alweer drie maanden geleden is). Ik baalde enigszins omdat we geen goede plaatsen hadden, maar vooral omdat mijn favoriete nummer Black niet werd gespeeld. Hét aller mooiste nummer ooit gemaakt, waar ik nog steeds niet naar kan luisteren zonder het droog te houden. De vrijdag die volgde op het concert besloot ik impulsief samen met een vriendin een hotel te boeken in Noordwijk. De plek waar ik toen werkte was vlakbij de kust en we hadden allebei zin om met onze kop in de wind uit te waaien op het strand. De volgende dag racete ik als een malle terug naar het oosten om met mijn broers, neef en nichten een supergezellige familiedag te houden.

Ik maakte met een collega Amsterdam voor een avondje/nachtje onveilig, ik dronk wijntjes op het dorpsfeest hier in het dorp, ik ging high tea-en op het terras in het zonnetje, ik at geregeld aan het strand in Noordwijk, ik ging een weekend naar Parijs met mijn lieve vriendin M, ik ging een heel weekend naar het strand met mijn lieve moedertje en als afsluiter ging ik eind augustus weer eens ver op reis. Met mijn lieve vriendin D.

Eerst naar Curaçao. Waar ik, toen ik op het vliegveld aankwam, meteen weer begreep waarom ik er bijna vijf (!) jaar geleden zo graag weg wilde. Ik bezocht er het North Sea Jazz Festival, waar ik flabbergasted was van het concert van Carlos Santana. Maar ook Marc Anthony kwam even zingen (en ik heb drie uur achter elkaar staan dansen. Zere vóéten dat ik had!) en Alicia Keys kwam een dag later (ja ja, het festival duurde twee dagen). Ook Maná, een Spaanstalige band uit Mexico, was er en ik werd meegesleurd naar jaren terug toen we op zaterdagavond gingen stappen op Mambo Beach en dansten op hun nummers. Toen ik in Argentinië was hadden ze een hele grote hit, een nummer dat ik helemaal uit mijn hoofd kende, maar juist dát nummer speelden ze niet en dat bezorgde een deja vu naar Pearl Jam twee maanden eerder.

Ik vervolgde de reis naar Miami, waar we in drie dagen tijd twee outlet malls leegshopten en ook nog tijd hadden om het centrum én Ocean Drive te bezichtigen. Voor het strand hadden we helaas geen tijd, want we moesten gauw door naar de Big Apple. Inderdaad, New York City. Waar ik me verbaasde over de drukte op Times Square en ik eigenlijk de ophef over het verschrikkelijke gebeuren daar niet begreep. Times Square is horrible! Maar alle andere bezienswaardigheden en het gewoon het in de stad zijn was ongelooflijk indrukwekkend. Het verkeer, de wolkenkrabbers (cloud scratchers? Nee! Sky scrapers!), de drukte, de mensen, het was één grote geweldige ervaring.

En toen kwamen we terug in Nederland. En was het half september. En zou de zomer officieel nog een weekje duren voordat de herfst zijn intrede zou doen. Tussen alle bedrijvigheid door heb ik ook nog gewoon gewerkt, inderdaad aan de andere kant van het land, waardoor ik constant onderweg was, bijna niet thuis was en dus voor een heleboel dingen veel te weinig tijd had.

Maar wat was het leuk! En wat heb ik genoten. Ik kan er nog veel meer over zeggen, want echt niet álles was leuk (integendeel! Er zijn ook een paar helemaal-niet-zo-leuke dingen gebeurd), maar ik denk dat onderstaande foto's mijn zomertje van 2012 goed in beeld brengen.

PS: Als je op de afbeelding klikt, wordt ie groot!