zondag 29 juni 2014

VALENCIA HERMOSA!

Het was gewoon woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag. Maar niet zoals anders.

Ik was namelijk in Valencia. Gisteren, eergisteren, afgelopen donderdag en woensdag. Even drie dagen citytrippen. Samen met mam. Sinds 2010 maken we elk jaar een citytrip ergens in Europa. Gewoon omdat het kan, zeg maar. Londen, Brussel, Wenen en Kopenhagen hadden we al gehad. Dit jaar wilden we allebei naar Valencia. En dus gingen we gewoon.

Wat een leuke stád! Niet te groot, maar ook zeker niet klein. Niet massaal, maar juist knus. Gemakkelijk te fietsen. Een oud centrum met práchtige gebouwen (ik weet het, het klinkt oubollig, maar ik kan daar zo van onder de indruk raken). Het liefst was ik alle gebouwen in gegaan om ze van binnen te bekijken en te fotograferen, maar helaas heb je daar meer dan drie dagen voor nodig. 

Spaanse pleinen, een prachtige kathedraal, el mercado central. Knusse steegjes met terrasjes. Boven je hoofd Spaanse balkonnetjes en olijfbomen. Winkeltjes, honderden restaurantjes. Tapas, paella's, cerveza. Gele gebouwen, witte gebouwen. Smalle straten, grote avenida's, honderden kilometers fietspad, een modern metrosysteem en aan het einde van lijn 5 het strand. La playa de Valencia, Playa Malvarossa. Heerlijk liggen, dan in de zon, dan in de schaduw. Goed insmeren en een goed boek. Tussendoor wat tapas bij een restaurantje langs de kleine boulevard. Het was even drie dagen écht vakantie.

En ook: La ciudad de las artes y las ciencias. De stad van de kunst en de wetenschap. Wat een prominente gebouwen; even leek het alsof ik weer in Dubai was. Het deed er niets aan onder. Een park aan de rand van de stad met zes futuristische gebouwen. Even waande je jezelf in 2030. Wit, strak, modern. Futuristisch. Het ene gebouw huist een discotheek, het andere organiseert exposities. Een operagebouw en een aquarium, een museum en een bioscoop. Indrukwekkend om tussen de gebouwen door te fietsen.

Het weer zat mee. Woensdag en donderdag was het niet te warm, vrijdag was het heerlijk zonnig en dus perfect voor het strand. Heerlijk om even weg te zijn. Om even uit de sleur te zijn. Om even in het zonnetje te zijn, in een andere omgeving. Om 's ochtends vroeg op te staan om er op uit te gaan. Om te gaan ontdekken, te bezichtigen. Om te gaan ontmoeten en te bekijken, in plaats van naar je werk te gaan. Spanje is heerlijk. Het is Europa en toch Zuid-Amerika. Ik spreek de taal, hoewel het heel anders klinkt dan in Zuid-Amerika, waar ik het ooit, niet helemaal bewust, leerde. Het is voor mij een combinatie van beide.

Spanje is te fijn. Vorig jaar werd ik al verliefd op Barcelona. Ik ben om. Ik ga vanaf nu vaker.


maandag 9 juni 2014

PINKSTERBLUES

Geen Pinkpop, geen Fantasy Island, geen Freshtival. Helemaal geen festival.

Facebook was dit weekend overladen met foto's van weekendjes weg, stranden, water, zon, verbrande huiden, festivals, oude mannekes op een podium (lees: The Rolling Stones), feesten in de buitenlucht, drankjes, filmpjes van DJ's die uit hun dak gingen, sporttoernooien, noem het maar op! Een groot feestweekend vol met vertier en veel zon.

En wat heb ik gedaan? Omdat ik echt niet van feestjes en gezelligheid hou en al helemaal niet van een zonnetje en een hoog temperatuurtje, ben ik als een malle gaan schilderen. Binnen. Ik durf wel te stellen dat het een hobby van me is geworden (bijna dwangmatig inmiddels) en er is geen hittegolf of rolling stone die me daar van af kan houden.

Geintje natuurlijk. Het dwangmatige begin ik inmiddels wel een beetje te geloven. Tegenwoordig is een dag niet geschilderd een dag niet geleefd, maar de rest is natuurlijk kul. Waarom ik dan toch zo fanatiek ben? Over een paar weken komt er een nieuw mens (een meisje!!!) in onze familie bij en zelfs voordat ze geboren is, heeft ze tante Kim al flink aan het werk. Bij papa en mama is project 1 klaar (project 2 volgt gauw en dan heeft andere broer óók nog een nieuw project in de aanbieding. Hij heeft zelfs een "echte" schilder naar huis gestuurd, omdat hij immers een pp (personal painter) heeft) en bij nieuwbakken oma to be is het nu zaak om alles spik en span te krijgen voordat het grietje überhaupt boe of bah kan zeggen. Er is nog tijd genoeg, maar met een zomerplanning die toch al aardig volloopt, moest het nu gebeuren.

Een prinsesje in de dop. Dat is ze nu al. Wat mag zij straks in mooie kamers slapen. Bij papa en mama in een spiksplinternieuwe kamer en af en toe bij oma in mijn oude kamertje, dat nu helemaal geschilderd en behangen is. Wat is het mooi geworden! Het kamertje waar ik de eerste twintig jaar van mijn leven doorbracht. Mijn kinderjaren, mijn tienerjaren.

Ik luisterde er naar Whitney Houston en Mariah Carey. 3T en Toni Braxton. De Spice Girls en Anouk. The Fugees en JLo. Destiny' s Child en LL Cool J. Dire Straits, Toto en de Beatles. Marco Borsato natuurlijk en Trijntje Oosterhuis. Ik maakte er mijn huiswerk en schreef er dagboeken vol. Nooit gedacht dat ik mijn eigen kamer ooit helemaal zou schilderen en behangen. Dat ik dat überhaupt zou kúnnen.

Dat ik dat kan, dat is een feit. En dat het mooi geworden is, dat ook, hoewel het altijd beter kan. Het nieuwe meisje gaat in de watten gelegd worden van hier tot Tokio. En reken erop dat ze een prinsesje gaat worden. Het prinsesje van de familie. Het prinsesje dat ikzelf nooit ben geweest.