PINKSTERBLUES

Geen Pinkpop, geen Fantasy Island, geen Freshtival. Helemaal geen festival.

Facebook was dit weekend overladen met foto's van weekendjes weg, stranden, water, zon, verbrande huiden, festivals, oude mannekes op een podium (lees: The Rolling Stones), feesten in de buitenlucht, drankjes, filmpjes van DJ's die uit hun dak gingen, sporttoernooien, noem het maar op! Een groot feestweekend vol met vertier en veel zon.

En wat heb ik gedaan? Omdat ik echt niet van feestjes en gezelligheid hou en al helemaal niet van een zonnetje en een hoog temperatuurtje, ben ik als een malle gaan schilderen. Binnen. Ik durf wel te stellen dat het een hobby van me is geworden (bijna dwangmatig inmiddels) en er is geen hittegolf of rolling stone die me daar van af kan houden.

Geintje natuurlijk. Het dwangmatige begin ik inmiddels wel een beetje te geloven. Tegenwoordig is een dag niet geschilderd een dag niet geleefd, maar de rest is natuurlijk kul. Waarom ik dan toch zo fanatiek ben? Over een paar weken komt er een nieuw mens (een meisje!!!) in onze familie bij en zelfs voordat ze geboren is, heeft ze tante Kim al flink aan het werk. Bij papa en mama is project 1 klaar (project 2 volgt gauw en dan heeft andere broer óók nog een nieuw project in de aanbieding. Hij heeft zelfs een "echte" schilder naar huis gestuurd, omdat hij immers een pp (personal painter) heeft) en bij nieuwbakken oma to be is het nu zaak om alles spik en span te krijgen voordat het grietje überhaupt boe of bah kan zeggen. Er is nog tijd genoeg, maar met een zomerplanning die toch al aardig volloopt, moest het nu gebeuren.

Een prinsesje in de dop. Dat is ze nu al. Wat mag zij straks in mooie kamers slapen. Bij papa en mama in een spiksplinternieuwe kamer en af en toe bij oma in mijn oude kamertje, dat nu helemaal geschilderd en behangen is. Wat is het mooi geworden! Het kamertje waar ik de eerste twintig jaar van mijn leven doorbracht. Mijn kinderjaren, mijn tienerjaren.

Ik luisterde er naar Whitney Houston en Mariah Carey. 3T en Toni Braxton. De Spice Girls en Anouk. The Fugees en JLo. Destiny' s Child en LL Cool J. Dire Straits, Toto en de Beatles. Marco Borsato natuurlijk en Trijntje Oosterhuis. Ik maakte er mijn huiswerk en schreef er dagboeken vol. Nooit gedacht dat ik mijn eigen kamer ooit helemaal zou schilderen en behangen. Dat ik dat überhaupt zou kúnnen.

Dat ik dat kan, dat is een feit. En dat het mooi geworden is, dat ook, hoewel het altijd beter kan. Het nieuwe meisje gaat in de watten gelegd worden van hier tot Tokio. En reken erop dat ze een prinsesje gaat worden. Het prinsesje van de familie. Het prinsesje dat ikzelf nooit ben geweest.