ESPAÑA

Ik ga overmorgen op reis. Naar Spanje.

Ik hou van Spanje. Vorig jaar was ik er en het jaar ervoor ook. Barcelona en Valencia. Twee heerlijke steden die zelfs op elkaar lijken. De een wat groter dan de ander, maar de sfeer, het Spaanse zonnetje. Ik vond het heerlijk. Ik schreef hier over Valencia en beloofde mezelf dat ik vaker zou gaan. Naar Spanje. Omdat het er fijn is en omdat het land me goed doet. En het is vlakbij!

Een onnavolgbare drang om de wereld te verkennen noem ik het. De drang om te reizen en nieuwe plekken te ontdekken. Waar het vandaan komt? Waarom ik daar toch zoveel behoefte aan heb? Waarom ik gewoon maar een vliegtuig pak en naar Zuid-Spanje ga? Wat ik daar te zoeken heb?

Het avontuur? Nee, dat is het niet. Of misschien ook wel. Meer het onbekende. Mijn nieuwsgierigheid. Tot mijn twintigste woonde ik in Denekamp. En kende ik alleen Denekamp. Ik voelde me al een vreemde als ik bij mijn vriendin F. op haar flat in Enschede was. Het drukke verkeer, al die bussen op die drukke weg langs de flat. Het leek me geweldig om de wereld te ontdekken. Maar ik had geen idee wat ik allemaal zou tegenkomen.

En toen ging ik. De wijde wereld in. En zag ik veel. Veel meer dan alleen Denekamp en Enschede. Op verschillende plekken over de wereld. En realiseerde ik me dat het zo ook kon. Leven. Gelukkig zijn. Dat er een heleboel verschillende manieren van leven zijn. Verschillende leefstijlen. Verschillende culturen. Verschillende gebruiken. Verschillende moralen en normen en waarden. Nooit meer werd Denekamp zoals het vroeger was. Ik had een peper in mijn reet gekregen en ook ik werd nooit meer zoals ik vroeger was.

Reizen zit inmiddels in mijn bloed. Het stroomt door mijn aderen. Geen groepsreizen of Sunwebvakanties. Geen all inclusive resorts. Geen drukke, overvolle stranden tijdens het hoogseizoen. Geen Hollandse friettenten in typische vakantieoorden. Nee. Rugzak op de rug en gaan. Ticket boeken, auto huren en rijden. Plekken ontdekken, mensen ontmoeten, foto's maken. Relaxen, genieten van wind, van de zon. Andere talen horen en spreken. Vrijheid. Ultieme vrijheid. Dat is het.

Zweverig? Zeurderig? Wellicht.

Ik vlieg op Malagá. Blijf daar een dag en ga dan langs de kust richting westen. Langs Marbella en Ronda richting Gibraltar en Tarifa. Dan omhoog naar Cádiz en nog verder naar Jerez en Sevilla. Na een paar dagen Sevilla richting Córdoba en uiteindelijk via Granada weer terug naar Malagá. In twee weken tijd. Hopsakee! Andalusië verkennen. Het échte Spanje.

Hoewel ik echt niet mag klagen over mijn dagelijkse leven, maar... Even geen werk. Even geen stress. Even geen drukte. Gewoon even alleen mezelf. Zálig!