Vorig jaar had ik er ook geen. Een kerstboom. Ja, een kleintje. Die stond nog compleet met lichtjes en ballen op zolder en die kon ik dus zo halverwege december in de woonkamer pleuren. Geen omkijken naar.
De jaren ervoor had ik wel een boom. Een nepperd, dat dan weer wel. Maar wel een grote en met een witte fleecedeken eronder leek het net of de boom in de sneeuw stond. Gaaf, vond ik het. Vooral omdat we twee jaar hier thuis kerst hebben gevierd. Dan kan zo'n boom niet ontbreken natuurlijk.
Maar dit jaar had ik er geen zin in. Om het gevaarte van zolder te halen, al die ballen er weer in te hangen en te stoeien met de lichtjes, die nooit meteen goed 'zitten'. Bovendien heb ik een palmpje staan op de plek waar de kerstboom zou moeten komen (of beter gezegd: waar ie voorgaande jaren heeft gestaan) en ik zou niet weten waar ik deze dan weer kwijt moest. En dus kwam ik opeens op een idee.
Ik zou de palm versieren met lampjes en ballen!
Ik liep naar boven - niet in het allerrapste tempo, want ik was nog herstellende van een goeie griep die me de afgelopen dagen heeft geveld - en haalde lampjes en een paar dozen met ballen naar beneden. Ook vond ik nog een slinger met sterretjes en besloot dat deze ook bést in het palmpie konden.
Zo gezegd, zo gedaan. Lampjes en slingers in de plant, de ballen eronder in de pot. Helemaal af. Helemaal kerst. Niets meer aan doen. Mijn vriendinnen vinden het allemaal niet kunnen, maar zij hebben lekker pech. In januari zijn ze weer welkom bij mij thuis.
Zeg nou zelf! Zelfs op Curaçao heb ik in al die jaren niet zo'n tropische kerstboom gehad!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten