zondag 25 november 2012

WIFI IN HUIZE KIM

Het is echt niet zo dat ik van de oude stempel ben. Of dat het in het gehucht waar ik woon gewoon nog niet bestond. Want dat is beide namelijk niet zo. Integendeel zelfs. Maar toch is het pas sinds vandaag dat ik wifi heb.

Schandalig he?

Ach. Ik ben niet zo veel thuis. En met een kabeltje vanuit de modem die tot vanmiddag achter mijn bank stond werkte internet prima via de laptop. Links naast me de laptop, recht voor me de tv. Voetjes op tafel, reep chocola erbij. Niets meer aan doen.

En het internet op de telefoon? Dat gebruikte ik gewoon bijna niet als ik thuis was. Af en toe whatsappen ging nog wel, maar Facebook laden of een bestand versturen... Uren, soms dagen verstreken voordat ik iets gedaan kreeg, als ik niet in tussentijd al hartstikke chagrijnig was en de hele bedoening maar annuleerde.

Maar nu. Nu heb ik wifi. Mijn moeder belde een paar weken geleden met Ziggo. Want zij wilde graag wifi in huis omdat ze anders niets aan haar iPad had (jaja, mijn moeder heeft een iPad, waar gaat het héén!). Zo'n wifi-modem, dat kon zo geregeld worden, zei de persoon aan de andere kant van de lijn. Gratis en voor niets. Of ze er dan niet meteen eentje voor haar dochter konden regelen, vroeg mijn moeder. En ook dat was zo gepiept.

Vrijdag kwam mijn buurman hem brengen. Want ik was natuurlijk weer niet thuis toen hij bezorgd werd. Maar tijd om ermee aan de slag te gaan? Ho maar. Pas vandaag was ik lekker een hele dag thuis. En nog stond het doosje ongeopend op tafel toen mijn broer en zijn vriendin tegen vijven langskwamen om te eten.

Hij zou het wel even in orde maken, zie broerlief. Voor de installatie van zijn eigen wifi-modem had hij iemand gevraagd, maar bij mij zou hij het zelf wel kunnen. Ik besloot dat ik het prima vond. En dus ging hij, terwijl ik de potten pannen uit de keukenkasten haalde, aan de slag met mijn pc. Mijn woonkamertje zag eruit als een slagveld doordat de vloer bezaaid was met kabels die al jaren achter mijn bank verscholen waren en nu niet meer nodig waren en toen ik hem vroeg of het lukte hoorde ik niets meer dan een 'Grrrrr'. Tijd om te eten was er nog net, maar hij moest en zou het voor elkaar krijgen.

En het lukte. De modem deed het uiteindelijk en een telefoontje naar Ziggo zorgde ervoor dat eindelijk een wifi-netwerk in mijn stulpje geïnstalleerd werd. Of hij het netwerkje niet naar mijn achternaam wilde noemen, vroeg ik broer, omdat ik dat zo afgezaagd vind. Hoe ik het dan wel wilde noemen, wist ik niet. KimAnnemarie was het eerste dat in mij opkwam, maar broer had al een ander idee. Zonder met mij te overleggen had hij een naam bedacht en al ingevoerd. Welke naam? Kimmie. Waarom? Gewoon omdat het kan, zullen we maar zeggen.

Afijn. Het is 2012. Bijna 2013. En ik heb wifi. Kimmie heeft wifi. Finally. Por fin! Holladiejeee!!

1 opmerking :