"Jij kunt het nog wel hebben."
"Hoe blijf je toch zo slank?"
"Mijn dochter is net zo mager als jij!"
Mager? Máger! Ik? Mager? Nou nee. Afgelopen zondag bezocht ik Beyoncé. Ik zat boven het podium en toen ze tijdens het dansen haar kont naar me omhoog stak, dacht ik: Leuk geprobeerd Mrs. Carter, maar hij komt niet eens in de búúrt van de mijne. Zoals hij was. De mijne. Tot voor kort. Huge was ie!
Amper terug van vier weken tropen ben ik begonnen. Met Sonja en Evy. Sonja staat me hele dagen bij, Evy laat me nog geregeld in de steek. Ik vind haar gewoon niet leuk genoeg. En toch! Ja, toch! Na vijf weken Sonjabakkeren pas ik weer in maatje 36!
Ijzeren discipline. Pure wilskracht noem ik het als ik op mijn werk dagelijks allerlei versnaperingen afsla. Resoluut. Zonder twijfel. Geen gevulde koeken, geen tompoezen. Geen dropjes. Geen chocolaatjes die bij de printer liggen. Ik loop erlangs, kijk ernaar en lach ze uit. Mooi niet dat ze een plekje krijgen op mijn heupen. Gebak, snoep, het is allemaal history. Ik ben weer slank. Voel mijn botten weer. De vetlaagjes verdwijnen. Gestaag, dat wel. Maar het werkt! Ik ben blij!
Alleen een ding. Ik schreef er al eens eerder over toen ik zeven jaar geleden (zó lang al!) ook Sonjabakkerde. Lees het hier. Ik geloof dat ik van push up naar extra push up moet...
Geen opmerkingen :
Een reactie posten