TE VROEG?

Dat je dan 's avonds gaat slapen in de veronderstelling dat je de volgende ochtend om negen uur moet beginnen met werken. En dat je dan 's ochtends om half zeven door je wekker gewekt wordt en je je ineens bedenkt dat je niet om negen uur, maar om hálf negen moet beginnen.

Dat je dan niet meteen helemaal van jezelf overtuigd bent. Om en om was het toch? Half negen, negen uur, half negen, negen uur, half negen. Vijf dagen. De vijfde dag, vandaag, is het dus half negen. Wordt het toch nog haasten. Snel een blouseje uit de kast, een eyelinertje op, poedertje op de wangen. Haar in een knip, want voor stijlen is geen tijd meer. Snel een ontbijtje klaarmaken. En de lunch. En alle tussendoortjes, want ja, ik volg nog steeds het oranje Sonja Bakkerboek. Tas vol, sjaal om, bril op en racen naar Nijverdal. Over achten is het al als ik op de klok kijk in mijn C1'tje. Op tijd komen gaat 'm niet meer worden.

Om tien over half negen kom ik aan op mijn werkplek. Tien minuten te laat dus. Ik verontschuldig me. En leg uit dat ik even in de war was. Dat ik nog moet wennen aan het nieuwe rooster. Want bij een nieuwe functie (Jahaa! Ik heb niet alleen een nieuw contract, maar óók nog een nieuwe functie) hoort immers een nieuw schema. Niemand vindt het erg. Ik installeer me rustig. Haal een bak koffie, een karafje water, slinger de computer aan en kijk naar hetzelfde scherm als toen ik de computer gistermiddag om half zes uit deed.

Even later, het is al negen uur geweest, vraag ik me opeens iets af. Namelijk wie van ons team er dan toch tot half zes zal werken. Half negen beginnen betekent vijf uur eindigen. Maar omdat we tot half zes bereikbaar moeten zijn, moet er iemand tot half zes blijven. Ik open het rooster en kijk erin. Mijn ogen worden groot. Half zes staat er. Half zes! En dat betekent om negen uur beginnen. En niet om half negen. Dat wat ik me vanochtend opeens in mijn hoofd prentte, blijkt dus veroorzaakt te zijn door mijn suffe, dwaze hersenpan die duidelijk nog niet helemaal wakker was.

Mijn collega J schiet in de lach als ik hem met stomheid geslagen aankijk.

"Dacht je dat je tien minuten te laat was, ben je gewoon twintig minuten te vroeg!"

Wie belt de krant?