33

Het is vandaag 11 juni. Ik ben vandaag jarig.

Ik ben vandaag 33 geworden. Drieëndertig! Drie drie. Tres tres. Een mooi getal. Twee drieën. Omgekeerd hetzelfde. Drie drie. Drie keer 11, mijn geboortedag. Mooie leeftijd. Ook al hou ik niet van oneven getallen, 33 is gewoon bijzonder.

De leeftijd van Jezus toen hij werd gekruisigd, hoorde ik iemand een keer zeggen toen zij 33 werd. Ik weet nog precies wie het was en waar het was. Ik hoor het haar nog zó zeggen. Ik was toen 25. Drieëndertig dacht ik toen peinzend. Ik was blij dat ik het nog niet was. Dat ik pas 25 was. En dat die leeftijd nog heel ver in de toekomst leek.

Nu wil ik eigenlijk schrijven dat ik daar naar terug verlang. Naar 25 zijn. Dat het leven op je 25e nog zo mooi en prachtig is. Dat ik meer kon genieten van het leven, minder zorgen had. Dat alles toen nog kon en mocht en niks hoefde. Dat ik toen nog geen biologische klok had die niet tikte, maar keihard alarm sloeg. Dat ik toen nog dromen had. Dat ik toen dacht dat ik nu, op mijn 33e wel getrouwd zou zijn en kinderen zou hebben.

Maar dat ga ik niet schrijven. Want dat is niet zo. Ik verlang niet terug naar 25 zijn. Ik zou niet weten waarom. Het was niet altijd alleen maar mooi en prachtig. Noch zorgeloos en noch vol dromen over trouwen en baby's. Dat was gewoon niet zo. Integendeel. Dus dat ga ik ook niet schrijven.

Wat ik dan wel wil zeggen? Ouder worden is juist leuk. Het leven geeft zoveel, er is zoveel om in je op te nemen en om van te genieten. Het leven is een presenteerblaadje aan ervaringen, elke ervaring is er een en elke dag word je steeds meer gevormd tot wie je bent. Zo hey, dat floepte er zo even uit. Uit de mouw geschud. Hoppa. Een waarheid als een koe.

Waar ik verder naar toe wil met dit verhaal? Ik heb eigenlijk niet echt een idee. Maar jeetjemina zeg! Holy moly, sodeju! Alle gekruisigde Jezus Christussen nog aan toe! Ik ben gewoon kats 33 geworden vandaag!