MIJN 2014!

2014

En dan is het zomaar de laatste dag van 2014.

Het ging snel. Te snel. Maar niet zo snel als 2013. Hoewel. Jawel. Het ging minstens zo snel. Maar het jaar was leuker. Er gebeurde meer. Waardoor het minder erg is dat het zo snel ging. Denk ik.

Ik ging op reis! Naar Thailand. Ik maakte een ritje op de rug van een olifant, ik bezocht legio tempels, struinde door de madness van Bangkok en chillde op de stranden van Ko Tao. Op de terugweg had ik drie dolle dagen Dubai. Ik stond daar in het hoogste gebouw ter wereld en toen ik terugkwam was het pas februari.

Ik kreeg een vast contract! Tegen alle verwachtingen in. Honderd keer zeiden ze dat ik niet mocht blijven, maar ze konden me toch niet laten gaan. Ik mocht blijven. Ik solliciteerde intern en binnen twee weken had ik een andere functie. Hopsakee. Zo ging het. Zoals ik het wilde. Geen gedoe, gewoon stappen maken.

Ik ontmoette een leuke jongen. Ik was er aan toe. Aan een leuke jongen. Niet zomaar een jongen, maar een léúke. Geen over het paard getilde gladjanus. Geen overdreven arrogante kakbal. Geen gast die meteen een toekomst in een vinexwijk ziet. Nee, gewoon een doodnormale leuke jongen. Die ook nog knap is. Maar ik hoorde niets meer van hem. Ondanks alle pogingen die ik waagde. Hufter.

Maar 2014 was natuurlijk vooral het jaar van Lise. Van mijn nichtje. Mijn nichtje dat op 4 september van dit jaar werd geboren. Ik hield meteen van haar. Ik zie dingen van mezelf in haar (vooral haar zachte, dikke billetjes) en kan niet wachten tot ze groter wordt en ik leuke dingen met haar kan gaan doen. Ze lacht inmiddels, ze brabbelt, hele verhalen kan ze al vertellen met de blik in haar ogen, de geluidjes die ze maakt en haar voetjes waarmee ze enthousiast trappelt tijdens het vertellen. Ze is een schatje. Een superbaby!

Haar geboortejaar komt tot een einde. 2014. Ik ben er eigenlijk nog niet klaar mee. Met het jaar. Het is een verplicht afscheid en dat staat me niet aan. Ik doe liever dingen op mijn manier wanneer ik er aan toe ben. Verplichtingen geven me jeuk. Maar ik kan me verzetten wat ik wil en tegenstribbelen als een malle. Over iets meer dan twaalf uur is 2014 toch echt ten einde. En morgenochtend worden we gewoon weer wakker. Met een leeg boek voor ons. Met 365 lege pagina's. Die staan te popelen om beschreven te worden. Het boek van 2015. Terwijl 2014 nog niet af is en ook nooit af zal komen.

Evenals dit blogje. Meestal komt de slotzin van een stukje tijdens het schrijven vanzelf in mij op, maar nu komt ie niet. Geen slotzin. Geen pakkend eind. Gewoon helemaal geen eind. Net als 2014. Een jaar zonder eind...

KOUWE CHOCOMELK

Een dagje cursus vandaag.

Zoals wel vaker de afgelopen tijd.

Morgen ook. En dus blijf ik maar overnachten in Bunnik.

In het Postillion.

Vól met zakenmensen.

Mannen in pak. Vrouwen in nette bloesjes.

Ik zit te eten. Alleen in het restaurant. Een carpaccio met een Chardonnay. Geen combi, I know.

Gewoon in een vest. Ik ben immers niet aan het werk. De kerstborrel van mijn werk sla ik over. Dat die juist vanavond moest plaatsvinden.

Er komt een man aan. In een net overhemd en een pantalon. Laptop in zijn handen.

De ober legt het menu van de dag aan hem uit. De man onderbreekt hem. Arrogant zegt hij tegen de jongeman dat hij hier vaker komt. Dat hij allang weet wat het menu van de dag is.

Hij bestelt het. Het menu van de dag.

"En wilt u er ook iets bij drinken, meneer?" vraagt de jongeman alleraardigst.

"Een kouwe chocomelk graag."

Ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten.

Een kouwe chocomelk? Een kouwe? Chócomelk? 

Seriously?

DECEMBERZON!

Ik had hem al een tijdje niet gezien, maar opeens scheen hij weer vandaag. De zon!

Tijd om naar buiten te gaan. Even de studie aan de kant en naar buiten! De kou in. Gure wind langs mijn wangen, een rode neus en een prachtig zonnetje, laag aan de hemel.

En dan is Denekamp een perfecte plek om te wandelen. Bij mijn moeder de straat uit en je staat zo ongeveer midden in het weiland. Tussen de paardjes, de eendjes en een schaapje. Langs het kanaal weer terug naar de bewoonde wereld. Een half uurtje zon in het gezicht.

Gek hè? Hoe je daar dan zo van op kunt knappen?

PS: Zie je ons zwaaien op de foto linksonder?

MIJN WEEK IN ZEN

Het was wat je noemt een zen weekje.

Zen als bijvoegelijk naamwoord. Een zen weekje. Een zenne week. De week was zen. Zen? Zen is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana oftewel concentratie-meditatie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven. Bron: Wikipedia. Oftewel, in mijn eigen simpele doch enerverende vertaling: ontspanning.

Energetix

Het begon afgelopen maandagavond tijdens en workshop Energetix. Magnetische stenen of sieraden die ervoor zorgen dat je bloedsomloop optimaliseert, waardoor pijnklachten verminderen en je meer in balans komt. Tijdens een aantal oefeningen bleek dat ik behoorlijk stevig op mijn hoge hakken sta (ik was niet uit balans te kríjgen) en dat bevestigde eigenlijk wel waar ik me al een tijdje bewust van ben. En me eigenlijk ook heel bewust mee bezig hou. Omdat dit ook een hele tijd niet zo is geweest, weet ik hoe belangrijk het is om je bewust te zijn van jezelf en signalen te herkennen waarvan je weet dat ze je uit balans kunnen halen. Vermijden die handel. Of erin meegaan en het deksel op je neus krijgen, waardoor je daarná nóg steviger in je pumps staat. Ik hield me goed staande.

Stoelmassage

Dinsdag had ik een stoelmassage op mijn werk. Heerlijk. Even zitten, totaal ontspannen. De telefoon die rinkelde door, de mail die bleef binnenstromen, maar even was ik twintig minuten helemaal weg en maakte het even niets meer uit wat er op de afdeling gebeurde. De masseur ging van rug, armen, handen, naar schouders, nek en hoofd en het was zo fijn. Aan de rechterkant van mijn nek aangekomen, vroeg ze of ik vaak last had van hoofdpijn. Ik beaamde dit en merkte dat zij precies op de bron van de pijn drukte. Ze vertelde me dat mijn nek gespannen was en dat dit niet alleen door werk kwam. 

"Ook 's avonds voor de tv zit je met je schouder opgetrokken," zei ze. "Let er maar eens op." 

Sindsdien zit ik de hele week al als een malle mijn rechterschouder naar beneden te duwen. Of ik nou tv kijk, een blogje typ of in bed lig. Die schouder is het onderwerp van de dag geworden.

Thermen

Vrijdag ging ik met vriendin M een dagje naar Thermen Bussloo. Een heerlijke dag vol verwennerij en zen-activiteiten. Afvalstoffen eruit zweten in de sauna, ontspanningsmassage, op de warme bank, een voetenbad, buiten in de jacuzzi en een hot stone massage. Totaal ontspannen reed ik 's avonds terug naar Denekamp, het einde van het land om vervolgens met een glas wijn voor de tv te ploffen.

Schilderen en eten

Zaterdag ging ik een deur aflakken bij mijn tante M. Waar een ander al in de stress schiet bij het idee te moeten schilderen, kan ik me er op verheugen om met een kwast en een roller in de weer te gaan. Het is pure ontspanning voor mij. Verstand op nul en strijken. Mooi maken, strak maken, toonbaar maken. Ik weet niet wat het is, maar ik word er altijd zen van. 's Avonds had ik een date met mijn vriendin M, die ik al een paar weken niet had gezien. We aten bij Intenzo in Hengelo en waanden ons in het heerlijke Italië. We lieten ons verrassen met het menu, dronken overheerlijke wijn en aten zóveel dat een dessert er niet meer bij in kon. Een cappuccino na en daarna nog een drankje op het terras onder de heaters. Het goede leven. We hebben niets te klagen. 

Examen

En tussen alle zen-activiteiten door was er ook best wel wat spanning. Een aantal overgebleven uren werden ingelast als studie-uren, omdat er afgelopen donderdag een examen op de planning stond. Voor mijn werk. Niet heel moeilijk, maar ik werd knetter-chagrijnig van alle proefexamens die mislukten en ik geloofde dat ik het examen nooit zou halen. Veel te vroeg ging ik 's middags vanuit mijn werk in Nijverdal met de trein naar Zwolle, waar ik werd afgeleid door een paar politiemannen in cursus (of misschien was dat juist wel de zen-activiteit die ik juist op dat moment nodig had en juist voor ontspanning zorgde) en ik slaagde uiteindelijk met een acht. In the pocket. Op naar de volgende. Want er volgt nog veel meer de komende tijd. Het raakte in balans. Een week vol spanning en ontspanning. Zo was het goed.

Zondag zendag

En vandaag is het zondag. En doe ik lekker even helemaal niks. Ik lig nog in bed met mijn laptop en een kop thee. Compleet in de chillstand. Heerlijk, al die ontspanningsoefeningen. Moeten we eigenlijk vaker doen. En heerlijk die stress om het examen. En dan slagen met een acht. Té fijn.

Ik sta weer helemaal op scherp.