Dus vanochtend werd ik vol energie wakker. Niet te vroeg, maar ook niet te laat. Gewoon precies op tijd. Ik had het me niet eens van tevoren bedacht en was het dus ook helemaal niet van plan, maar toen ik onderweg naar de badkamer mijn sportschoenen tegenkwam, dacht ik dat dat luie zweet van gisteren er best uitgesjokt kon worden deze ochtend.
Dus ik hees me in mijn sportbroek, deed de schoenen aan en zette mijn playlist op mijn telefoon aan. Telefoon zelf achter het elastiek van de sportbroek, huissleutel in de beha en daar ging ik. Na een tussenstop bij mijn moeder liep ik dezelfde weg terug en op de kruising van de Lattopperstraat en de Churchillstraat zag ik ze staan. Een man en een vrouw. Die duidelijk de weg kwijt waren.
Terwijl ik naderde keken ze naar me. Ik deed mijn oortjes uit en vroeg ze of ik ze kon helpen. Ze moesten naar het centrum. Of niet zozeer naar het centrum, maar naar een dokter. En ze hadden gehoord dat er in het centrum een zat. Ik vertelde ze dat de goeie man met vakantie was (dat ik dat wéét), maar dat er in de buurt nog wel een andere dokter was. Ik wees ze de weg, vertelde ze waar ze langs moesten. Kon niet missen. Ze bedankten me. Het was niets ernstigs, vertelde de vrouw, nadat ik ernaar had gevraagd. Uit beleefdheid, niet uit nieuwsgierigheid, even voor de duidelijkheid. Ze moesten alleen wat afgeven.
Toen ik verder liep passeerden ze me. De man zwaaide naar me. Even later, toen ik in de buurt van de dokterspraktijk kwam, bedacht ik me al dat ik ze weleens nogmaals kon tegenkomen. Er was veel verkeer en omdat ik aan de andere kant van de straat liep, zag ik ze niet meteen. Toen de bus voorbij was, zag de man mij weer. Ze kwamen net de praktijk uit en dronken allebei uit een bidon, die ikzelf bij nader inzien ook beter mee had kunnen nemen (evenals mijn bril overigens). De man zwaaide weer en nu ook de vrouw.
"U heeft het gevonden?" vroeg ik, terwijl ik de oortjes weer uit mijn oren haalde.
De man knikte.
"Ja! Hartstikke bedankt! Je bent geweldig!"
Hij stak zijn duim op.
"Graag gedaan!" riep ik terug.
Ik deed mijn oortjes weer in en op dat moment zong Seal mijn oren.
"Everyone says you're amazing!"
Geen opmerkingen :
Een reactie posten