In augustus/september 2012 ging ik op reis.
Een pittige trip. Drie plaatsen in twee weken. Vier vluchten met twee maatschappijen. Op de ene plek nog niet klaar of de andere diende zich al aan. Eerst Curaçao, waar ik nadat ik er vijf jaar woonde, sinds november 2007 niet meer was geweest. Vijf dagen was er ik er maar. Daarna drie dagen Miami. Wat was het er gaaf en wat waren die drie dagen veel te kort. Maar omdat New York op ons zat te wachten, werd ons leed een beetje verzacht. Half september kwam ik thuis. En sindsdien heb ik geen échte vakantie meer gehad, op een paar weekenden weg na.
En nu overvalt me toch opeens iets. Ik heb namelijk vakantie. Jawel! Ik heb zomaar vakantie! Vier hele weken lang. Vrij. Geen werk. Gewoon vier weken lang vrijheid. En dat is mooi. Want ik zóú eigenlijk nu op straat staan. Ware het niet dat op de valreep mijn contract op mijn werk tóch nog een paar maanden verlengd is. Dus als ik terugkom van vakantie (want ja, uiteraard ga ik weer op reis), dan kan ik gewoon weer naar mijn oude vertrouwde bankje, met mijn oude vertrouwde lieftallige collega's en mijn oude vertrouwde klanten.
Waar ik naar toe ga? Naar Thailand. En op de terugweg pik ik ook Dubai even mee. Als ik er toch langs kom. Joh, alsof het niks is. Gewoon omdat het kan. En gewoon omdat ik er zin in heb. Eerst een paar dagen Bangkok, samen met vriendinnetje I, die ik ken uit mijn detacheringstijd. Daarna samen naar Chiang Mai, het noorden van het land. De jungle in, marktjes bezoeken en elke dag een massage. Een klein weekje blijven we daar. Dan naar het zuiden. Naar de eilandjes in de Golf van Thailand of de eilandjes in de Andaman Zee. Of allebei. Ik weet het nog niet. Ik zie het wel als ik er ben.
Eind januari naar Dubai. Een dag of vier vertoeven in meeste luxe woestijn van de wereld. Wolkenkrabbers bekijken, palmeiland bezoeken, strandje pakken, bovenin de Burj Khalifa foto's maken over de hele stad en ver daarbuiten en als het even kan ook nog skydiven. Boven het palmeiland uit een vliegtuig springen. Samen met een begeleider, die tegelijkertijd foto's van me maakt terwijl ik in de lucht zweef. Nu ik nog geen kind of kuiken heb, moet ik dat gewoon van mezelf doen. Hoe vet is dat!
Het zijn wat je noemt leuke vooruitzichten, maar tegelijkertijd vind ik het best wel eng. Het is niet niks. Ik heb het vaker gedaan, veel vaker, maar toch. Ik kijk er naar uit. Heb er wat je noemt ontzettend veel zin in!
Woensdag vertrek ik al!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten