donderdag 2 juli 2015

ZWOELE ZOMERAVOND

Zo´n zwoele zomeravond.

Is dit niet een avond waar we in de winter zo naar verlangen? Terwijl we dan door het raam naar buiten kijken en sombere, grijze lucht zien, misschien wel een witte tuin of balkon zien of zelfs verdorde en verwaarloosde planten zien? Is het juist niet dan dat we verlangen naar de zomer? Naar bloeiers en zon?

Juist.

En nu is het zomer. Summer like never before in good old Holland. Midden in een hittegolf. Middernacht. Het is inmiddels pikkedonker. Mij maak je niet gek. Een hittegolf? Járen woonde ik op Curaçao. En ik herinner me nog de tijd dat ik vijf maanden in de jungle van Argentinië was en ik op de thermometer van een taxi waar ik toen in zat constateerde dat het 'maar' 34 graden was. Maar 34 graden. Pas nadat ik het hardop gezegd had, realiseerde ik me pas wat ik gezegd had.

Maar nu is het daadwerkelijk weer zo ver. Het is de komende dagen overdag daadwerkelijk 34 graden. En hier in het oosten, ver van de kust, zowaar nog warmer. Zon, warmte, hitte. Airco op kantoor. Zoals het hoort. Die warmte. Soms hou ik ervan, soms vind ik het vreselijk. De zon op mijn hoofd maakt me gek, op Curaçao zat ik vaker in de airco dan dat ik op het strand lag. Maar als het dan zo 'occasionally' voorbij komt, die warmte. Dan teken ik ervoor. Hoe fijn!

Ik ben in mijn nopjes. Het is momenteel middernacht en ik weiger naar bed te gaan. Hoewel ik over exact acht uur achter mijn bureau dien te zitten en ik dus nu al weet dat ik niet aan mijn volledige nachtrust kom, blijf ik mooi zitten. In het donker. Met een glas wijn. Witte wijn uit Mendoza, uit jawel, Argentinië. De kerkklok van de katholieke kerk van Denekamp luidt 12 uur.

En ik? Ik blijf nog mooi even zitten.






Geen opmerkingen :

Een reactie posten